Jeżeli ziarno pszenicy wpadłszy w ziemię nie obumrze, zostanie tylko samo, ale
jeżeli obumrze, przynosi plon obfity. (J 12, 20-33)
Panie Jezu Chryste, dla nas zgodziłeś się na los ziarna pszenicy, które pada w ziemię i obumiera, by wydać plon obfity (por. J 12, 24). Zachęcasz nas, byśmy szli za Tobą tą drogą, mówiąc: "Ten, kto kocha swoje życie, traci je, a kto nienawidzi swego życia na tym świecie, zachowa je na życie wieczne" (J 12, 25).
My jednak jesteśmy przywiązani do naszego życia. Nie chcemy z niego zrezygnować, ale zachować je w całości dla siebie. Chcemy je mieć, nie ofiarować.
Ty jednak nas poprzedzasz i pokazujesz, że możemy ocalić nasze życie, jeśli je ofiarujemy. [...] Pomóż nam nie przywłaszczać sobie życia, ale je dawać. Pomóż nam, byśmy idąc z Tobą drogą pszenicznego ziarna, znaleźli w «traceniu życia» drogę miłości, drogę, która prawdziwie daje życie, życie w obfitości (por. J 10, 10)
kard. Joseph Ratzinger, Droga Krzyżowa w Koloseum w Wielki Piątek 2005
***
Umieszczę swe prawo w głębi ich jestestwa i wypiszę na ich sercu. Wszyscy ... poznają Mnie ... ponieważ odpuszczę im występki, a o grzechach ich nie będę już wspominał. (Jr 31, 31-34)
Umieszczę swe prawo w głębi ich jestestwa i wypiszę na ich sercu. Wszyscy ... poznają Mnie ... ponieważ odpuszczę im występki, a o grzechach ich nie będę już wspominał. (Jr 31, 31-34)
Chrystus [...] chociaż był Synem, nauczył się posłuszeństwa przez to, co wycierpiał. (Hbr 5, 7-9)
