Znak Przymierza
Najbliższa niedziela rozpoczyna Wielki Post. „Konstytucja
o liturgii" (109) wskazuje na podwójny charakter tego czasu:
”Przez przypominanie chrztu ... oraz przez pokutę [Wielki Post] ma usposobić wiernych, oddających się gorliwiej słuchaniu Słowa Bożego i modlitwie, do obchodzenia paschalnego misterium”
Słowo Boże tej niedzieli przypomina nam właśnie tajemnicę chrztu.
Pierwsze czytanie nawiązuje do wydarzenia potopu. Opowiadanie o potopie jest znane nie tylko z Biblii - jest częścią Sumeryjskiego Mitu o Gilgameszu (można przeczytać tutaj, "Tabliczka XI"), znajdziemy je także w Koranie - Sura 11 Hud (tekst można znaleźć tutaj, wiersze 36 - 48). Oba te teksty pozabiblijne mają wiele cech wspólnych z opowiadaniem biblijnym: budowa arki, wody potopu, ocalenie ludzi i zwierząt w arce. Są też różnice: przede wszytskim ta, że tekst biblijny kończy sie opisem PRZYMIERZA, jakie Bóg zawarł z człowiekiem po potopie: "Tak rzekł Bóg do Noego i do jego synów: Oto Ja zawieram przymierze z wami i z waszym potomstwem, które po was będzie ... Zawieram z wami przymierze tak, iż nigdy już nie zostanie zgładzona żadna istota żywa wodami potopu. ... Po czym Bóg dodał: Łuk mój kładę na obłoki, aby był znakiem przymierza między Mną i ziemią." (Rdz 9, 8 - 15)
Czy wtedy tęcza pojawiła się na niebie pierwszy raz? Zapewne nie. Kiedy czytamy historię o potopie warto pamiętać, że 11 pierwszych rozdziałów Księgo Rodzaju to tzw. prehistoria, czyli zapis najdawniejszych wierzeń, przekazywanych najpierw w formie ustnego opowiadania. Autor natchniony wykorzystuje opowiadanie o potopie, by przekazać prawdę o odwiecznej woli Boga, który chce zawrzeć z ludźmi przymierze. Próżno wobec tego doliczać się par zwierząt w arce, dni podnoszenia się i opadania wody, wreszcie szukać wskazówek co do miejsca, gdzie osiadła arka Noego po potopie. Nie to jest treścią przekazu biblijnego. Przekaz, dla którego opowiadanie o potopie jest tylko "nośnikiem", jest o przymierzu: "Oto Ja zawieram przymierze z wami i z waszym potomstwem".
Naszym indywidualnym przymierzem z Bogiem jest właśnie nasz chrzest, którego widzialnym znakiem jest woda. Św. Piotr (1 P 3, 18 - 22) poucza: "za dni Noego ... budowana była
arka, w której niewielu, to jest osiem dusz zostało uratowanych przez wodę. Teraz również
zgodnie z tym wzorem ratuje was ona we chrzcie".
Grzech pierworodny polegał na nieposłuszeństwie Bogu i wybraniu pozornego dobra ("niewiasta spostrzegła, że drzewo to ma owoce dobre do
jedzenia, że jest ono rozkoszą dla oczu i że owoce tego drzewa nadają się do
zdobycia wiedzy. Zerwała zatem..." - Rdz 3, 6). Szatan nie namawiał ludzi do ewidentnego zła, ale przedstawił swój projekt jako rzecz dobrą, możliwą do realizacji, a nawet wskazaną.
Przymierze chrztu przywraca nam więź z Bogiem: "Popatrzcie, jaką miłością obdarzył nas Ojciec: zostaliśmy nazwani dziećmi Bożymi: i rzeczywiście nimi jesteśmy" (1 J, 3, 1). To zobowiązuje nas do dokonywania właściwych wyborów - wybierania prawdziwego dobra. Tego uczy nas Jezus kuszony na pustyni (Mk 1, 12 - 15) - "kuszony przez szatana" pozornym dobrem: chlebem, majątkiem, władzą. Wystawiony na próbę dokonania właściwych wyborów, i wyszedłszy zwycięsko z tej próby, Jezus wzywa i nas: "Nawracajcie się i wierzcie w Ewangelię". "W czym bowiem sam cierpiał będąc doświadczany, w tym może przyjść z pomocą tym, którzy są poddani próbom" (Hbr 2, 18).
"On też sprawił, żeśmy mogli stać się sługami Nowego Przymierza - przymierza nie litery, lecz Ducha" (2 Kor 3, 6). Co jest znakiem tego przymierza? Odpowiedź znajdziemy w listach św. Pawła: "[w Chrystusie] otrzymaliście obrzezanie, nie z ręki ludzkiej, lecz Chrystusowe obrzezanie, polegające na zupełnym wyzuciu się z ciała grzesznego, jako razem z Nim pogrzebani w chrzcie" (Kol 2, 11 - 12). Po czym wobec tego "wszyscy poznają, że jesteśmy uczniami Jezusa?" (por. J 13, 35). Niech odpowiedź na to pytanie będzie dla nas inspiracją do podjęcia tegorocznych, wielkopostnych postanowień.
Przymierze chrztu przywraca nam więź z Bogiem: "Popatrzcie, jaką miłością obdarzył nas Ojciec: zostaliśmy nazwani dziećmi Bożymi: i rzeczywiście nimi jesteśmy" (1 J, 3, 1). To zobowiązuje nas do dokonywania właściwych wyborów - wybierania prawdziwego dobra. Tego uczy nas Jezus kuszony na pustyni (Mk 1, 12 - 15) - "kuszony przez szatana" pozornym dobrem: chlebem, majątkiem, władzą. Wystawiony na próbę dokonania właściwych wyborów, i wyszedłszy zwycięsko z tej próby, Jezus wzywa i nas: "Nawracajcie się i wierzcie w Ewangelię". "W czym bowiem sam cierpiał będąc doświadczany, w tym może przyjść z pomocą tym, którzy są poddani próbom" (Hbr 2, 18).
"On też sprawił, żeśmy mogli stać się sługami Nowego Przymierza - przymierza nie litery, lecz Ducha" (2 Kor 3, 6). Co jest znakiem tego przymierza? Odpowiedź znajdziemy w listach św. Pawła: "[w Chrystusie] otrzymaliście obrzezanie, nie z ręki ludzkiej, lecz Chrystusowe obrzezanie, polegające na zupełnym wyzuciu się z ciała grzesznego, jako razem z Nim pogrzebani w chrzcie" (Kol 2, 11 - 12). Po czym wobec tego "wszyscy poznają, że jesteśmy uczniami Jezusa?" (por. J 13, 35). Niech odpowiedź na to pytanie będzie dla nas inspiracją do podjęcia tegorocznych, wielkopostnych postanowień.
