III Niedziela Adwentu B

Radujcie się!
W pierwszych czytaniach poprzedzających Ewangelię rozbrzmiewa słowo o radości: „Ogromnie się weselę w Panu, dusza moja raduje się w Bogu moim” (Iz 61, 1 - 2a. 10 - 1) oraz „Zawsze się radujcie, nieustannie się módlcie. W każdym położeniu dziękujcie” (1 Tes 5, 16 - 24). Oba fragmenty wymieniają też sporo powodów do radości: dobra nowina jest głoszona, opatrywane są rany serc złamanych, ogłaszana wolność; Bóg darował zbawienie i jest pośród swego ludu sprawiając sprawiedliwość; możemy wybierać dobro, a Bóg pokoju wiernie prowadzi nas drogami uświęcenia.
Jak dzisiejsza Ewangelia (J 1, 6 - 8. 19 - 28) kontynuuje to wezwanie do radości?
Gdy czytamy ją pierwszy raz, wyobrażamy sobie Jana Chrzciciela – ascetę, człowieka pustyni, odzianego w skórę wielbłąda… Głosi on chrzest nawrócenia, nawołuje do pokuty, prostowania dróg Pańskich. Podchodzą do niego faryzeusze, i ich dociekliwość w dialogu z Janem przywodzi nam na myśl liczne napięcia między faryzeuszami a Jezusem.
Co w tym obrazie jest radosnego?
Zatrzymajmy się na chwilę przy kolejnych zdaniach tej Ewangelii:
  • „Pojawił się człowiek posłany przez Boga”
Bóg posyła do nas swoich proroków – niestrudzenie, ciągle na nowo, zawsze inaczej. Ileż troski i pomysłowości! Dla nas. Jeśli wobec tego na pytanie, czy Panu Bogu zależy na nas, odpowiemy: TAK, czy nie jest to powód do radości?
  • „Jam głos wołającego na pustyni: Prostujcie drogę Pańską”
Adwentowe wyciszenie pozwala wyraźniej usłyszeć wezwanie do prostowania drogi dla Pana. Nie jutro, nie później, w bliżej nieokreślonej przyszłości… Głos nie jest znakiem trwałym. Głos rozlega się teraz. Teraz Bóg przychodzi. Przyjdź w „moje TERAZ”, Panie!
  • „Pośród was stoi Ten, którego wy nie znacie, który po mnie idzie”.
Bóg jest pomiędzy nami! Chociaż Go nie znamy, nie rozpoznajemy od razu i wprost, Bóg jest pośród swego ludu. To Ten, „który jest, który był i który przychodzi”. Nie jest gdzieś TAM, daleko i jakby niedosiężnie. Jest TU, tuż tuż.
  •  „Takie jest świadectwo Jana."
Adwentowy Prorok, ostatni z proroków, który dostąpił łaski oglądania tego, kogo zapowiadał. Zamyka Stary Testament, oparty na Prawie, by otworzyć nas na nową jakość relacji z Bogiem - relacji Nowego Przymierza w Jezusie Chrystusie, Nowym i Jedynym Kapłanie; relacji opartej na łasce Boga. 

Jest takie czekanie, które już jest spotkaniem,
          Jest taka ciemność, która już jest światłością.
                    Jest taka cisza, w której słyszysz Niesłyszalnego. 
(Antonina Krzysztoń )
Bóg jest tak bardzo, bardzo blisko!