Stary Testament podaje zaskakująco wiele przykładów działania kierowanego moca Ducha Bożego. To Duch przygotowuje ludzi do konkretnych zadań. Niech przykłądem tu będzie postać Józefa
Egipskiego (Rdz 41, 38), Besaleela (Wj 31,1 – 4. 35,30-35), 70 starszych (Lb 11, 16-17. 24-29), Jeftego (Sdz 11,29), Saula (1 Sm 10, 6), Ezechiela (Ez 2, 1 – 2. 11, 4 – 5).
Każdy z wymienionych tu miał inne zadanie, do którego wypełnienia otrzymał stosowny dar - charyzmat: Józef Egipski zyskał mądrość, by uratować ludzi przed głodem, Besaleel - umiejętności konstrukcyjne do budowania świątyni, 70 starszych jasny sąd potrzebny do przewodzenia ludowi, Jefte dar zwyciężania. Ciekawa jest informacja o Saulu - kiedy opanował go Duch Boży, odmieniło się jego serce. Ezechiel otwrzył się na Ducha Bożego słuchając słowa pochodzęgo od Pana.
Każdy z wymienionych tu miał inne zadanie, do którego wypełnienia otrzymał stosowny dar - charyzmat: Józef Egipski zyskał mądrość, by uratować ludzi przed głodem, Besaleel - umiejętności konstrukcyjne do budowania świątyni, 70 starszych jasny sąd potrzebny do przewodzenia ludowi, Jefte dar zwyciężania. Ciekawa jest informacja o Saulu - kiedy opanował go Duch Boży, odmieniło się jego serce. Ezechiel otwrzył się na Ducha Bożego słuchając słowa pochodzęgo od Pana.
Każdy z tych darów był dany ludziom do służby Ludowi Bożemu. Taka jest istota charyzmatu - ma służyć wspólnocie wierzących (1 Kor 12, 3b-7. 12-13). O ile jednak w Starym Testamencie Duch Święty był udzielany dla jakiegoś jednorazowego zadania (sądzenia, dowodzenia w bitwie, prorokowania), to Nowy Testament jest pełen działania Ducha Świętego. Od czasu Pięćdziesiątnicy (Dz 2, 1-11) Duch Święty żyje i działa w Kościele:
