"We Mszy w dniu Paschy czyta się Ewangelię z Jana o
znalezieniu pustego grobu. (...) Pierwsze czytanie jest wzięte z Dziejów Apostolskich, które stosuje się
w Okresie Wielkanocnym zamiast czytania ze Starego Testamentu. Czytanie z
Apostoła mówi o przeżywaniu misterium paschalnego w Kościele.
Aż do trzeciej niedzieli wielkanocnej czytania z Ewangelii
opowiadają o zjawieniach się Chrystusa zmartwychwstałego. Czytania o Dobrym
Pasterzu są wyznaczone na czwartą niedzielę wielkanocną. Na niedziele
wielkanocne piątą, szóstą i siódmą są wyznaczone wyjątki z mowy i modlitwy
Chrystusa po Ostatniej Wieczerzy. W ten sposób każdego roku będą podawane pewne
dane o życiu, świadectwie i rozwoju pierwotnego Kościoła.
Jako czytanie apostolskie czyta się w roku A Pierwszy List
św. Piotra, w roku B Pierwszy List św. Jana, w roku C Apokalipsę; powyższe
teksty najlepiej odpowiadają duchowi radosnej wiary i mocnej nadziei, która
cechuje ten okres."
"Uroczystość Wniebowstąpienia jako pierwsze czytanie
zachowuje opowiadanie o tym wydarzeniu, zaczerpnięte z Dziejów Apostolskich,
które zostaje uzupełnione czytaniami apostolskimi o Chrystusie wyniesionym na
prawicę Ojca. Czytanie Ewangelii (...) jest wzięte
kolejno z trzech synoptyków. (...)
We Mszy odprawianej w dniu uroczystości pierwsze czytanie
stanowi opowiadanie Dziejów Apostolskich o wielkim wydarzeniu Pięćdziesiątnicy,
teksty zaś z Apostoła mówią o owocach działania Ducha Świętego w życiu
Kościoła. Czytanie Ewangelii przypomina udzielenie przez Jezusa uczniom Ducha
Świętego wieczorem w dniu Paschy, inne zaś teksty, przeznaczone do wyboru,
opowiadają o oddziaływaniu Ducha Świętego na uczniów i na Kościół."
Wprowadzenie do Lekjonarza mszalnego 99-100.102, całość tutaj
